In zijn boek Taijiquan somt Li Deyin 10 aandachtspunten op voor wie taijiquan beoefent. Het zijn niet dezelfde punten als die van Yang Chengfu, alhoewel er veel overeenkomsten zijn. Li Deyin geeft vooral aanwijzingen over de houding van het lichaam van de beoefenaar en geeft aan wat wel en wat niet hoort bij het beoefenen van taijiquan. De titels zijn zo letterlijk mogelijk vertaald uit het Chinees zodat je als lezer een idee krijgt van de compacte en soms moeilijk te begrijpen stijl van deze 4-karakter titels die zo vaak gebruikt worden om in taijiquan- en qigongroutines de posities te benoemen.

In China is er een rijke traditie van krijgskunsten. Er zijn tot op dit ogenblik 129 verschillende unieke stijlen beschreven die elk een eigen oorsprong, strategie en trainingsmethodiek hebben. Taijiquan is één van de belangrijkste krijgskunsten in China wanneer je kijkt naar het aantal beoefenaars.

Het valt moeilijk te begrijpen hoe taijiquan kan verwant zijn met de andere krijgskunsten. In feite kent elke Chinese krijgskunst technieken van aanval en verdediging, hard en zacht zijn, vorderen en terugtrekken, vol en leeg zijn. Een succesvol krijgskunstenaar kan de situatie waar hij voorstaat correct inschatten en heel snel en gepast reageren met de juiste strategie. Deze strategieën worden ook vaak in bloemrijke taal omschreven. 

Zheng Man Qing (pinyin schrijfwijze van de naam Cheng Man Ch'ing) speelde een belangrijke rol in de verspreiding van taijiquan in het Westen. Zheng leerde taiji van Yang Chenfu tussen 1926 en 1935. Daarna ontwikkelde hij een verkorte vorm, bestaande uit 37 posities. Na de overwinning van de communisten op de nationalisten week hij uit naar Taiwan en in 1964 emigreerde hij naar New York. Daar onderwees hij taijiquan, ook aan westerlingen.

Yang Zhenduo is de jongste zoon van Yang Chengfu. Hij heeft zijn beroemde vader enkel gekend toen hij nog een kleine jongen was en hij leerde taijiquan vooral van zijn oudere broers en zussen. Toch wordt hij gezien als een van de dragers van de oorspronkelijke Yangstijl traditie. Hij was ook de leraar van zijn kleinzoon Yang Jun die naar de Verenigde Staten emigreerde en er nu les geeft in Seattle.

Yang Zhenduo schreef zelf een boek over taijiquan waarmee hij een belangrijke bijdrage leverde aan de taijiquan theorie. Dit boek werd nog niet volledig naar het Engels vertaald, enkel een paar fragmenten. We geven hier een paar van zijn ideeën weer.

De moderne Yangstijl is gebaseerd op de vorm van Yang Chengfu de kleinzoon van Yang Luchang. Yang Chengfu was niet literair aangelegd, maar hij gaf bepaalde leerlingen de opdracht zijn mondeling onderricht neer te schrijven en te verspreiden. Zo kwamen ook de bekende 10 aandachtspunten tot ons.

Door een aantal belangrijke punten waarop je als beoefenaar moet op letten naar voor te schuiven maakte Yang Chengfu de principes van taijiquan toegankelijk voor iedereen. In een eerst boek had hij het nog over 14 punten, maar later werden deze herleid tot 10.

Toegeschreven aan Wang Zhong Yue

Vertaling en bewerking: Marc Heyvaert - Studiecentrum voor Tai Ji

Taiji (het grote uiterste) werd geboren uit Wuji (zonder uitersten) en is de moeder van Yin en Yang. Is er beweging dan gaat zij uiteen, bij rust komt zij samen.

Niet-actie is wuji, actie is taiji. Wanneer qi in de ruimte beweegt wordt taiji geboren en ontstaat er yin en yang. Deze regels geven de essentie weer van de Daoïstische kosmologie en filosofie. Het beeld dat geschetst wordt is er een van een dynamisch systeem, onderhevig aan veranderingen die opgewekt worden door externe factoren.