In nummer 12 van TQT, het Taijiquan en Qigong Tijdschrift, schreef ik over een minder bekende taiji meester, Dong Yingjie (in Wade Giles schrijfwijze: Tung Ying Chieh). Dong leerde eerste de echte oude Yangstijl van Li Zengkui maar omstreeks 1926 werd hij een leerling van Yang Chengfu in Beijing. Toen Yang naar Shanghai verhuisde en van daaruit naar vele steden in het zuiden van China trok was Dong één van de leerlingen die hem volgde en bijstond in zijn lessen.

Tijdens het Taiji-festival in Utrecht in 2013 ontmoette ik Dirk Jan en Connie, de twee redacteuren van TQT, het Taijiquan en Qigong Tijdschrift, en ik engageerde mij om voor TQT een reeks te schrijven over de grote taiji-meesters. Ik zag het als een perfect excuus mijn interesse in de geschiedenis van taijiquan nog wat aan te wakkeren. Ik beschik over heel wat bronmateriaal, het interessantste deel ervan in het Chinees en dus zou het een hele uitdaging worden om dit ook te gebruiken en zo misschien wat nieuwe elementen te kunnen aanbrengen.

De moderne Yangstijl is gebaseerd op de vorm van Yang Chengfu de kleinzoon van Yang Luchang. Yang Chengfu was niet literair aangelegd, maar hij gaf bepaalde leerlingen de opdracht zijn mondeling onderricht neer te schrijven en te verspreiden. Zo kwamen ook de bekende 10 aandachtspunten tot ons.

Door een aantal belangrijke punten waarop je als beoefenaar moet op letten naar voor te schuiven maakte Yang Chengfu de principes van taijiquan toegankelijk voor iedereen. In een eerst boek had hij het nog over 14 punten, maar later werden deze herleid tot 10.