In nummer 7 van TQT, het Taijiquan en Qigong Tijdschrift, werd ook nog een tweede artikel van mij gepubliceerd. In Waarom taolu wedstrijden belangrijk zijn breek ik een lans voor deelname aan kampioenschappen taolu of stijl. Het gaat daarbij immers niet alleen om winnen, om de eerste te zijn, maar vooral om iets neer te zetten dat je helpt een betere taiji-beoefenaar te worden. Ik vertrek in dit artikel van mijn persoonlijke ervaring met recente wedstrijden in China waar deze kampioenschappen zeer populair zijn en vele deelnemers aantrekken, in tegenstelling tot de kampioenschappen in Europa.

Deel 2 van mijn reeks over de oude taijiquan meesters in TQT, het Taijiquan en Qigong Tijdschrift, gaat over Sun Lutang. Deze man was bijzonder getalenteerd en was een meester in bagua en xingyi voor hij in contact kwam met taijiquan. Dat contact was overigens te wijten aan puur toeval, een ontmoeting met een andere meester die plots ziek geworden was en door Sun werd verzorgd. Zonder dit toeval was er nooit sprake geweest van Sun stijl en had Sun Lutang nooit de werken geschreven die de reputatie van taijiquan als krijgskunst vestigden.

Tijdens het Taiji-festival in Utrecht in 2013 ontmoette ik Dirk Jan en Connie, de twee redacteuren van TQT, het Taijiquan en Qigong Tijdschrift, en ik engageerde mij om voor TQT een reeks te schrijven over de grote taiji-meesters. Ik zag het als een perfect excuus mijn interesse in de geschiedenis van taijiquan nog wat aan te wakkeren. Ik beschik over heel wat bronmateriaal, het interessantste deel ervan in het Chinees en dus zou het een hele uitdaging worden om dit ook te gebruiken en zo misschien wat nieuwe elementen te kunnen aanbrengen.

Taijiquan is een krijgskunst. Alle technieken en posities zijn bedoeld om je lichaam en geest te trainen zodat je kan weerstaan aan een aanval en jezelf kan verdedigen. Maar taijiquan is ook sierlijk, vele mensen vinden het niet alleen fascinerend om naar te kijken maar ook mooi. Als beoefenaar zelf kan je veel plezier halen uit het besef dat je niet alleen functioneel bezig bent je lichaam te trainen maar dat je er ook iets moois van maakt.

Voor het derde nummer van TQT, het Taijiquan en Qigong Tijdschrift, stuurde ik een artikel in over de geschiedenis van taijiquan. Het hele mythische verhaal over het ontstaan van taiji ergens in de bergen onder de daoïstische monniken kon mij nooit echt boeien. Mooi verhaal, dat wel, maar zo onwaarschijnlijk. Van daaruit groeide mijn persoonlijke interesse voor de geschiedenis van taijiquan en vooral voor de vele imaginaire zijwegen die sommigen aan deze geschiedenis hadden toegevoegd.

In dit artikel ga ik dieper in op een paar van de meer hekele punten en ik maak daarbij gebruik van de doctoraatsthesis van Zhang Gehao (Invented Tradition and Translated Practices: The Career of Tai Chi in China and the West).

Voor het tweede nummer van TQT, het Taijiquan en Qigong Tijdschrift, stuurde ik een artikel in over peng, lü, ji en an, de vier basistechnieken die mij nauw aan het hart liggen. Wie mijn lessen volgt weet dit al want ik vind het zo belangrijk dat elke beoefenaar deze verschillende vormen van kracht-energie goed begrijpt dat ik er moeilijk kan over zwijgen. Dit artikel start vanuit de klassieke teksten om zo tot een beter begrip te komen.