Na de Yangstijl is de Wu Jian Quan stijl de meest verspreide taijiquan vorm. Wu Jian Quan taijiquan is in feite ontstaan uit de Kleine Kader Stijl die Yang Lu Chan aan het Keizerlijk Hof onderwees.

De Wu Jian Quan Stijl werd ontwikkeld door de vader van Wu Jian Quan, Wu Quan Yu (1834-1902). Quan Yu was één van de beste leerlingen van Yang Lu Chan en er wordt verteld dat hij in het ontwijken van een aanval zijn meester evenaarde. Quan Yu was lijfwacht aan het Keizerlijk Hof en Manchu van afkomst. Wu Jian Quan (1870-1942) spande zich enorm in op deze stijl van taijiquan te verspreiden en daarom werd de stijl naar hem genoemd. Doordat hij zoveel deed voor de popularisering van de vorm die hij beoefende kwamen vele mensen ermee in contact en werd zijn vorm als standaard aanvaard.

De Kleine Kader Yangstijl van Quan Yu

Wanneer Yang Lu Chan, dankzij de aanbevelingen van de broer van Wu Yu Xiang, begon met zijn lessen aan het Keizerlijk Hof, was het noodzakelijk veranderingen aan zijn stijl aan te brengen. Aan het keizerlijk hof droeg iedereen lange kleren met lange mouwen en daardoor waren bepaalde bewegingen moeilijk uit te voeren. Yang Lu Chan moest met deze elementen rekening houden om de efficiëntie van zijn vechtsysteem niet in het gedrang te brengen. Het resultaat van deze wijzigingen was de Kleine Kader Vorm. Het is dus in wezen een aanpassing van de oude Yangvorm waarbij met deze specifieke factoren werd rekening gehouden. De bewegingen en posities waren kleiner om de toepassing van de technieken mogelijk te maken voor iemand die deze hofkledij droeg.

We kennen de Kleine Kader vorm ook via Gong Tian Ren, eveneens een leerling van Yang Lu Chan aan het Keizerlijk Hof. Deze vorm komt in grote lijnen overeen met de vroege Wu Jian Quan reeks. Omdat deze Kleine Kader vorm verschilde van de oude Yangvorm die Lu Chan onderwees voor hij aan het hof les gaf, ontstond er het misverstand dat hij aan de Manchu's een verwaterde vorm onderwees en de echte Han technieken enkel aan zijn familie en een paar bevoorrechte leerlingen aanleerde. Dit was niet het geval, zijn familie kende de Kleine Kader vorm en zij onderwezen deze ook. Een paar leden van het keizerlijk hof, zoals Wang Lan Ting, leerden, buiten de muren van het paleis, de Oude Yang Vorm. Buiten de wijzigingen die het gevolg waren van de aanpassing van de technieken aan de kledij van de Manchu's bleven de principes van de krijgskunst dezelfde.

Drie belangrijke leerlingen van Quan Yu

Quan Yu had vele leerlingen maar de hedendaagse meesters van de stijl zijn terug te voeren op drie leerlingen. Wang Mao Zhai (1862-1940) die de leraar was van de bekende meester Yang Yu Ting (1887-1982), Chang Yun Ting (1860-1918) en zijn eigen zoon Wu Jian Quan. Alle grote, hedendaagse Wu Jian Quan taijiquan meesters, komen uit deze traditie voort : Mah Yueh Liang, Wu Ying Hwa, Wu Kong Yi, Wu Kong Zhao, Eddie Wu, Wang Pei Sheng, Ma You Qing, Chang Yun Jia en vele anderen.

Quan Yu zou een leerling van Yang Ban Hou geweest zijn en hij trainde inderdaad onder Yang Ban Hou omdat deze zijn vader assisteerde bij zijn lessen. Maar hij was in de eerste plaats een leerling van Yang Lu Chan. Rang en stand waren zeer belangrijk aan het Keizerlijk Hof. Yang Lu Chan gaf niet alleen les aan soldaten en lijfwachten, maar ook aan leden van de keizerlijke familie, prinsen van het keizerrijk. Het zou ongepast zijn dat deze prinsen in hun krijgskunst de broeders zouden zijn van gewone lieden, zelfs indien deze vaak betere boksers waren. Daarom werden de gewone beoefenaars beschouwd als leerlingen van Yang Ban Hou, zo bleven zij één generatie lager in rang dan de Keizerlijke Prinsen die Yang Lu Chan als meester hadden. Wanneer Yang Lu Chan het Keizerlijk Hof verliet om op rust te gaan, vertrok ook Quan Yu. Hij bleef wel in Beijing wonen, genoot van een grote reputatie als bokser en had veel uitstekende leerlingen.

De Familie neemt de naam Wu aan

Na de val van de Qing Dynastie, om zich beter te integreren in een bevolking die hoofdzakelijk van Han afkomst was, nam Quan Yu de naam Wu als familienaam. Daarom wordt hij in sommige werken gewoonweg Quan Yu genoemd en in andere werken Wu Quan Yu. De Manchu’s werden door de Han bevolking niet erg geapprecieerd omdat zij in feite een buitenlands overheerser waren na hun overwinning op de Ming dynastie. Deze naamsverandering was een zeer belangrijke zet op een ogenblik dat rassenhaat tegen andere bevolkingsgroepen dan de Han zeer reëel was.

Deze taijiquan stijl werd niet aan het grote publiek onderwezen tot op het moment dat Xu Yu Sheng, een leerling van Yang Jian Hou een organisatie oprichtte in Beijing en Wu Jian Quan vroeg daar les te geven. Jian Quan had taijiquan geleerd van zijn vader en was ook in andere krijgskunsten thuis.

Jian Quan, de Grote Meester van de Stijl

Wu Jian Quan groeide op in een familie van krijgskunstenaars. Zijn vader was een lijfwacht geweest aan het keizerlijke hof. Dit betekende dat zijn vader een beroepsvechter was en zijn kunnen zorgde voor zijn levensonderhoud. Krijgskunst was dus een echte familiestiel. Zijn vader had getraind onder de grote Yang Lu Chan, de stichter van de Yang Stijl, en ook onder Yang Ban Hou, de zoon van Yang Lu Chan. De vorm die door Quan Yu werd beoefend was de Kleine Kader vorm van de Yang Stijl. Wu Jian Quan was zeer bedreven in de kunst van taijiquan, kon goed overweg met een boog en was een uitstekend ruiter. Hij oefende ook met leden van de Yang Familie en onderhield goede relaties met hen. Hij oefende vaak handen duwen met Yang Cheng Fu die hij derde oom noemde. In feite werd er op dat ogenblik nog geen verschil gemaakt tussen de stijlen die door beide families werden beoefend. Deze sterke band tussen de families en de overeenkomst tussen de stijl wordt passend onderstreept door het feit dat Wu Jian Quan zijn zoon, Wu Kong Yi, bij Yang Shao Hou stuurde om er taijiquan te leren.

De Wu Jian Quan Variant wordt een aparte stijl

Er is een interessant verhaal over hoe het Kleine Kader dat door de familie Wu werd beoefend een afzonderlijke stijl werd. Tussen beide families was er een hechte band en het was nooit hun intentie tot afzonderlijke taijiquan stijlen te komen. De splitsing kwam er wanneer Wu Jian Quan, Yang Cheng Fu en Yang Shao Hou les gaven aan de Zhi Rou Associatie van Chen Wei Ming, in Shangai. De Secretaris Generaal van de Associatie, Chu Ming Yi, was ook regeringsambtenaar. Chu was eerst een leerling van Yang Cheng Fu. Tijdens een demonstratie handen duwen waar hij de partner van Yang Cheng Fu was, verwachtte hij dat deze hem ging laten overkomen als zeer bedreven, vanwege zijn officiële status. Yang beoordeelde mensen echter alleen op hun kunnen, niet op hun status en duwde hem verschillende keren, en vaak meters ver, weg. Chu voelde zich door dit incident beledigd. Hij veranderde van leraar en kwam zo bij Wu Jian Quan terecht. Hij prees zijn nieuwe leraar enorm en voerde heel wat promotie voor hem en niet meer voor Yang Cheng Fu. Als gevolg hiervan begon het grote publiek de vormen van Yang en Wu te beschouwen als afzonderlijke taijistijlen. De relatie tussen beide families bleef echter opperbest.

De vroege vorm van Wu Jian Quan

Toen Wu Jian Quan in Beijing begon les te geven, leerde hij de Kleine Kader vorm aan, zoals hij deze van zijn vader, Quan Yu, had geleerd. Deze vorm was bijna identiek aan deze die wij kennen via Wang Mao Zhai en kunnen we beschouwen als de oude Wu Jian Quan vorm. Er zijn echter niet veel mensen die deze vorm hebben geleerd en er zijn slechts weinig sporen van overgebleven. De vorm lijkt echter nog sterk op de vorm die Wu Jian Quan later onderwees en op enkele kleinere punten na is de gelijkenis erg groot. Er zijn nog beoefenaars van deze vroege vorm, de lijn is dus niet uitgestorven en bezorgt ons goede inzichten in de eerste lessen van Wu Jian Quan.

De latere stijl van Wu Jian Quan

Wu Jian Quan bleef zijn kennis verder verfijnen en wijzigde zijn vorm. Hij verwijderde een paar van de meer krachtige bewegingen en vertraagde de uitvoering van de vorm en maakte de bewegingen gelijkmatig. Hij werkte ook aan manieren om de vorm gemakkelijk te kunnen aanleren en overbrengen. Tijdens zijn reizen onderwees hij enkel deze vorm en uiteindelijk vestigde hij zich in Shangai, waar zijn familie ook vandaag nog gevestigd is.

Wu Jian Quan had veel invloed, was populair en had vele leerlingen. Vandaag is zijn vorm nog steeds de meest beoefende en wordt hij algemeen als de standaard gezien waartegen de andere opvoeringen moeten worden gemeten. Er werden foto’s van hem genomen met posities uit de vorm en daaruit blijkt duidelijk dat hij een hoog niveau bereikte. Er werd ook een film gedraaid waarop hij de vorm uitvoert, maar in het chaotische China van de daaropvolgende jaren ging deze film verloren.

De snelle vorm van Wu Jian Quan

Deze vorm werd in 1982 voor het eerst aan het publiek getoond door de Jian Quan Taijiquan Associatie die door Mah Yueh Liang en Wu Ying Hwa werd geleid. Dit zou de originele vorm zijn zoals deze door Wu Jian Quan werd onderwezen voor hij wijzigingen aanbracht. Wij beschikken echter niet over oudere informatie over een snelle vorm in deze stijl en kunnen er dan ook de authenticiteit niet van nagaan. Maar Mah Yueh Liang wordt gezien als de opvolger van Wu Jian Quan en zo een snelle vorm is dus nog steeds een legitieme vorm van de Wu Jian Quan lijn. Deze vorm wordt sneller uitgevoerd dan de gewone vorm en sommige posities zijn anders en leggen meer de nadruk op de toepassing van de techniek. Een snelle trainingsvorm voor gevorderden is niet uniek voor de Wu Stijl en wij vinden dit ook terug in andere taijistijlen.

Moderne vormen van de Wu Jian Quan Stijl

Wu Kong Yi onderwees een vorm die licht afweek van die van zijn vader. Er wordt gezegd dat dit het gevolg was van zijn trainingen bij Yang Shao Hou, maar we hebben hiervan nergens een bevestiging gevonden. Om de Wu Jian Quan Stijl te promoten werden er kortere sets samengesteld omdat vele mensen noch de tijd, noch het geduld hadden om de lange traditionele vorm te leren. Eén van deze verkorte vormen is de 37-vorm die door meester Wang Pei Sheng, een leerling van Yang Yu Ting, werd ontwikkeld. Mah Yueh Liang en Wu Ying Hwa hebben ook een verkorte vorm van 30 posities gecreëerd. Door deze korte vormen is het zeker gemakkelijker geworden om de Wu Jian Quan stijl te leren. Of de populariteit die deze stijl nu geniet ook in de toekomst zo groot zal blijven moeten wij nog afwachten. De oorspronkelijke Wu Jian Quan vorm zal echter steeds een mythische dimensie blijven behouden voor de ernstige taijiquanstudent.

De Wu Jian Quan Stijl verspreidt zich over de gehele wereld

Dankzij de inspanningen van zonen, kleinzonen en achterkleinzonen en de vele leerlingen van Wu Jian Quan, heeft de Wu Stijl zich ruim over de wereld verspreid en moet hij in populariteit enkel de Yang Stijl laten voorgaan. Wu Kong Yi was betrokken in een kamp tegen Chen Hak Fu, een beoefenaar van de Witte Kraanvogel Stijl, slechts half zo oud als hij. Dat hij zijn mannetje kon staan tegen deze jongere kamper betekende een grote ruggensteun voor de Wu Stijl als vechtsport. Wu Kong Yi richtte overal in Zuid-Oost Azië scholen op en ook zijn kinderen zetten deze traditie voort. Niet zo lang geleden emigreerden leden van de Familie naar Noord-Amerika en daar gaan ze voort met de verspreiding van hun krijgskunst.

Wu Jian Quan Stijl Taijiquan vandaag

Wu Jian Quan Stijl taijiquan wint nog aan populariteit en verspreidt zich verder in de wereld dankzij het enthousiasme van haar beoefenaars. Stilaan is er ook meer informatie beschikbaar over deze stijl. Het erkende leiderschap van Mah Yueh Liang en Wu Ying Hwa en de familie Wu hebben ervoor gezorgd dat deze stijl bijna geen versnippering kent en alle kennis getrouw wordt doorgegeven, in lijn met de oorspronkelijke bedoelingen van de stichter Wu Jian Quan.

Peter Lim Tian Tek - Part 6 - The Development Of Wu Jian Quan Style