Toen ik vertrok was België nog één en al chaos. Woensdag zou ik van Zaventem naar Schiphol vliegen om daar het vliegtuig naar Shanghai te nemen. Niet dus. Verschillende keren naar KLM gebeld maar in de eerste uren was de vlucht vanuit Brussel nog niet officieel geannuleerd en dan was herboeken niet mogelijk. Voor mij was het alleszins duidelijk dat vertrekken vanuit Brussel geen optie was en daarom besloot ik om zelf met de wagen naar Schiphol te rijden. Maar met een ticket vanuit Brussel kan je niet zomaar in Amsterdam opstappen. Dus de boeking wijzigen was wel nodig. Uiteindelijk lukte dat op woensdagvoormiddag, een uurtje voor ik in de wagen dook om de 200 km naar Schiphol af te leggen.

Mijn vlucht naar Shanghai verliep prima. Daar moest ik drie uur na aankomst een vlucht nemen naar Xi'an. We vertrokken uiteindelijk met een dik uur vertraging vanop de luchthaven van Putong zodat het toch nog na 19 uur was wanneer de taxi voor het Ibis hotel in Xi'an stopte, ruim 28 uur na mijn vertrek in Opwijk.

Zhao Youbin had mijn e-mail van een paar weken geleden beantwoord, dus hij wist dat ik vrijdag in de les zou verschijnen. Om 8 uur stapte ik de lift uit op de 12e verdieping van het vervallen gebouw waarin de school van Zhao gevestigd is. Ik was er al geweest dus geen zoektocht deze keer. Geloof mij, zonder gids of een grote dosis toeval is Yongnian Yang Shi Taijiquan Center niet te vinden. Toen ik binnenkwam hoorde ik de vertrouwde muziek uit het kleine apparaat van Che laoshi al in de gang weerklinken. Ik verwisselde snel mijn schoenen en ging naar de trainingsruimte. Che en nog twee andere mensen waren alvast de 85-vorm aan het lopen. Een kort knikje als groet en ik sloot mij meteen bij hen aan. Ze waren pas begonnen en als opwarming wordt de 85 twee keer na elkaar gelopen. Een goede drie kwartier later pas kon ik Che op een normale manier begroeten. Dit was pas achter de rug toen de telefoon ging: Zhao, om te zien of ik er was en zich te excuseren. Hij zou pas in de namiddag toekomen. Mijn Chinees is niet zo goed, dus het was een kort gesprek, maar ik had het toch goed begrepen. Ik moest in de namiddag ook komen.

Ondertussen was er nog een dame binnengekomen. Een japanse die ook voor een week les komt volgen. Zij is leerkracht Chinees in Japan, dus voor haar stelt de taal geen probleem. Wat stond er op het progamma? Che laoshi dacht dat de Japanse zwaard zou leren, van mij wist ze het niet. Ik gaf aan dat ik mij zou schikken in wat mij werd voorgesteld. Uiteindelijk wil ik alles goed leren en aan die 85 van mij is ook nog heel wat werk. Een telefoontje naar Zhao Youbin….zwaard zou het worden.

De rest van de voormiddag leerde Che ons de eerste posities van de zwaardvorm. Deze traditionele taolu van de Yangstijl bestaat uit 51 posities. We leerden basistechnieken en een 10-tal posities. De les duurt normaal tot 11 uur, maar om 10 uur kon ik niet meer. Te moe, teveel jetlag (7 uur verschil). Ik ben dan maar teruggegaan naar mijn hotel om een paar uur te slapen. Honger had ik al helemaal niet. Het kwam er nu op aan om tegen 3 uur weer fit genoeg te zijn voor mijn les met Zhao Youbin.

Klokslag 3 uur stond ik er weer. Zhao was er ook en begroette mij hartelijk. Weer twee keer na elkaar de 85. Zhao liep de eerste keer mee, daarna observeerde hij ons. Na afloop liet hij ons opnieuw starten, maar enkel voor de eerste sectie en waneer hij iets zag dat niet ok was, dan liet hij ons stoppen om onze posities te verbeteren. Zowat bij elke positie dus. Er was altijd wel iemand die waarbij iets kon verbeterd worden. Ook ik kreeg weer een hele lijst van correcties te verwerken. Maar hij heeft natuurlijk gelijk. Het moet gewoon goed zijn. Zolang er zaken zijn die je beter kan moet je daaraan werken, dat is de geest van taijiquan. Na de pauze gingen we dan verder met de zwaardvorm en dit aan een verschroeiend tempo: 20 posities die eerste dag.

Zaterdag was er ook les. In de voormiddag weer 2 keer de 85 en daarna zwaard. Saldo om 11 uur: 30 posities. In de namiddag was er niet echt les want er was een gastleraar changquan die aan een groep leraars (allemaal collega's van dezelfde duanwei) een routine kwam aanleren. Dit onder de goedkeuring van Zhao. Ik en de japanse dame konden wel in een deel van de ruimte verder oefenen. Tegen het einde kwam Zhao ons nog wat verbeteren en hij gaf meteen ook nog wat nieuwe posities erbij: saldo 35 posities.

Op het einde van de namiddag werden ook wij mee uitgenodigd om met een deel van de aanwezigen, Zhao en de gastleraar te gaan eten. Het bleek ook nog de verjaardag van Che laoshi te zijn en ze had voor een grote taart gezorgd. In het restaurant hadden we een afonderlijke eetkamer (wat hier de gewoonte is voor grotere groepen) maar het was vrij krap om met 15 rond de tafel aan te schuiven. In China houdt men niet zo vast aan de volgorde van gerechten. Uiteindelijk wordt alles zou wat door elkaar gegeten. We zijn dan ook begonnen met de slagroomtaart met fruit en onmiddellijk erna met een 10-tal koude schotels (zoet, zout en pikant door elkaar) en daarna nog een 10-tal warme schotels. Zhao Youbin was een perfecte gastheer. Hij wist van de vorige keer nog dat ik vegetariër ben en de Japanse eet geen vlees, alleen vis, dus bestelde hij zowat de helft van de schotels zonder vlees of vis. Er werd ook rijkelijk getoast. Ik heb mij gelukkig aan wat rode wijn gehouden, maar die andere mannen hebben zich naar Chinese gewoonte in de baijiu (een soort gin, maar dan wel van 53°) gestort. 2 flessen hebben ze soldaat gemaakt! Maar uiteindelijk ging iedereen nog vrij nuchter van tafel want de hele maaltijd was naar goede Chinese gewoonte ook een echte blitzkrieg. We zijn er even voor 6 uur aan begonnen en om 8 uur was ik al op mijn kamer. Dus echt tijd om dronken te worden heb je denk ik niet. De meeste van die mannen zullen hun klop wel later gekregen hebben.

Vandaag zondag en dus rustdag. Pasen wordt hier niet gevierd en in het straatbeeld vind je er geen enkele verwijzing naartoe. Ik heb deze morgen een grote wandeling gemaakt doorheen het centrum en door het moslimkwartier. Vlak ernaast ligt een parkje dat op zondag heel levendig is en helemaal op amusement is gericht. Vele jonge ouders komen er met hun kinderen voor de kermisattracties of om wat te knutselen of zo. Deze keer blijkt het beschilderen van gipsen beeldjes erg in de mode. De volwassenen vermaken zicht met zang en dans. De foto nam ik in dat parkje met mijn smartphone.