32 taijijian
Demo door een -toen nog- zeer jonge Chen Sitan
Oorsprong
Deze vorm is gebaseerd op de traditionele Yangstijl maar de complexe bewegingen werden eruit gehaald of vereenvoudigd om onderricht aan groepen mogelijk te maken. De vorm werd opgebouwd rond 13 basistechnieken van het rechte zwaard en is een perfecte inleiding op de Chinese zwaardkunst. Met deze vorm als basis kan je gemakkelijk andere routines en stijlen aanleren.
De eerste publicatie over deze routine kwam er in 1957 onder de vorm van een poster met tekeningen. Deze poster werd uitgegeven door de Chinese Commissie voor Lichamelijke Opvoeding en Sport onder de leiding van Li Tianji, de oom van Li Deyin. Later verscheen er ook een boek dat in het totaal op meer dan een miljoen exemplaren werd uitgegeven.
Technisch
De 32-vorm is een vereenvoudigde vorm en dus zeer geschikt voor beginners. Maar dit wil niet zeggen dat het ook een gemakkelijke vorm is. Het rechte zwaard of jian is een edel wapen dat met respect voor de traditie moet benaderd worden. Het evolueerde van een relatief kort bronzen wapen dat gebruikt werd als steekwapen op het slagveld tot het meer klassieke rechte zwaard dat wij vandaag kennen. De jian werd niet altijd gebruikt om te vechten, vaak stond het gewoon symbool voor de macht van de persoon die dit wapen droeg. Meesterschap van het wapen kon je bewijzen door de perfecte uitvoering van de oefenvormen die ervoor gecreëerd werden en in het duel natuurlijk. Duelleren was ook in China een nobele kunst, niet altijd gericht op het doden van de tegenstander, maar eerder op het uitschakelen ervan, zonder al teveel gezichtsverlies. Subtiele snij technieken, korte steken naar de voorarm of het been, pareren, gebruik maken van de zwakte van je tegenstander om zijn aanval tegen zichzelf te keren; deze en vele andere technieken zitten allemaal in deze zwaardvorm vervat.
Er zijn vele technieken voor het rechte zwaard, waarschijnlijk zo'n vijftigtal verschillende. In deze 32-vorm worden 13 belangrijke technieken naar voor geschoven. Dit zijn ze:
1 - 点 - dian3 - met de punt aanwijzen (1, 24)
2 - 刺 - ci4 - steken (2, 8, 10, 14, 22, 29, 32)
3 - 扫 - sao3 - vegen (3)
4 - 带 - dai4 - al snijdend het zwaard terugtrekken (4, 5, 11, 12)
5 - 劈 - pi1 - hakken (6, 23, 26, 26A, 27)
6 - 抽 - chou1 - terugtrekken (7, 17, 30)
7 - 撩 - liao1 - naar boven snijden (15, 16)
8 - 拦 - lan2 - (af)blokken (19, 20, 21)
9 - 挂 - gua4 - haken (26)
10 - 截 - jie2 - onderscheppen (9)
11 - 托 - tuo1 omhoog tillen, ondersteunen (25)
12 - 击 ji1 - kort aanslaan (een snijdende beweging vanuit de pols) (6, 16, 28)
13 - 抹 - mo3 smeren (31)
Naam van de posities
Voor de 24-vorm hield de Chinese Commissie voor Lichamelijke Opvoeding en Sport zich nog aan de traditionele namen maar voor de 32-vorm taijijian deden ze dat niet. De traditionele namen hebben vaak een cultureel-historische oorsprong en meestal ook een diepe esoterische betekenis. Men wilde daar vanaf, niet zozeer omdat men met dat verleden wou breken, maar vooral omdat de oude namen niet praktisch waren. De Chinezen uit 1957 wisten ook niet goed meer waar al die oude termen voor stonden en de technieken die de commissie voor het voetlicht wou brengen kwamen meestal niet voor in die oudere benaming. Dus koos men voor het nieuwe, voor duidelijke, moderne, praktische namen die meteen aangaven wat de techniek was die men in de ene of andere positie moest gebruiken. We kunnen daar tegen of voor zijn, zelf heb ik geen uitgesproken mening hierover, ik lijst hier gewoon de oude én de nieuwe namen op. In mijn lessen verwijs ik ook wel graag naar de nieuwe namen, omwille van de duidelijkheid.