Centraal in alle wushu-stijlen (wushu betekent krijgskunst) staan de taolu's (letterlijk patroon, routine), een opeenvolging van posities en technieken die je uitvoert om te oefenen en je vaardigheden te verbeteren. Deze opeenvolgende bewegingen definiëren als het ware de wushu-stijl die je beoefent, geven er vorm aaan. In de eerste Engelse vertalingen van boeken over taijiquan gebruikte men de term form en zo geraakte deze term, vorm, ook in het Nederlands ingeburgerd.

Alle posities in zo'n taiji-vorm hebben namen en traditioneel zijn dit Chinese namen die bestaan uit vier karakters en die soms iets zeggen over de getoonde techniek, maar vaker refereren naar termen uit de mythologie of naar passages uit de klassieke Daoïstische of Confusianistische geschriften. De juiste betekenis of referentie is voor ons als Westerling in de meeste gevallen moeilijk te achterhalen, maar ook voor Chinezen is dit niet altijd evident omdat ook zij nog maar weinig voeling hebben met hun klassieke taal en cultuur.

Een van de posities waar alle vertalers mee worstelen is dan bian. Dan betekent enkel, enkelvoudig, uniek, één en bian betekent zweep. In het Engels wordt dit overal vertaald als single whip. Enkele of enkelvoudige zweep dus, maar daarmee komen we niet veel verder, want de beweging lijkt in niet verwant met een zweep om met een beweging die op het hanteren van een zweep zou kunnen lijken. Nochtans is de referentie wel duidelijk, alleen moet je iets kennen over traditionele Chinese wapens en over Chinese mythologie.

Wanneer wij aan een zweep denken dan zien we voor ons een soepele leren zweep zoals Indiana Jones er een bij zich draagt en die hij feilloos kon hanteren. Ook in China kent men deze zweep en ze maakt deel uit van het traditionele arsenaal van de Shaolin vechtmonniken (zie foto). Maar wanneer je terug grijpt naar de basis functie van een zweep, nl. het slaan of aanporren van vee of mensen, dan is het duidelijk dat een zweep helemaal niet van leer hoeft te zijn. Daarom dat ook twijgen of zelfs dikkere stokken een zweep kunnen zijn(tweede foto). In het oude China werd vanuit deze idee van zweep een wapen ontwikkeld om de vijand mee te kunnen verslaan door hem -letterlijk- te slaan. Dit wapen was een korte ijzeren staaf, voorzien van een handvat en in latere tijden voorzien van knobbels om nog meer pijn en schade toe te brengen. De krijger die dit wapen beheerste gebruikte steeds twee exemplaren tegelijk. Het was een dubbelwapen waarmee snel en efficiënt kon worden uitgehaald(derde foto). 

Dan bian verwijst dan naar één van deze twee slagwapens omdat ze meestal in paar voorkomen. Het beeld van de taijiquan beoefenaar die in deze positie staat roept voor Chinezen immers nog een ander beeld op, dat van de men shen of deur goden die in het Chinese volksgeloof gezien werden als de bewakers van een woning of tempel. Deze goden hadden een paar bian's als attribuut.  De positie dan bian lijkt een beetje op de positie van de deur god...maar dan met één bian (de uitgestrekte arm) en geen twee.